تعیین حداقل دستمزد در سال ٩١ از مدتی پیش در میان نمایندگان کارفرمایان و دولت و شورهای اسلامی کار مورد بحث است. طبق روال همیشه کل کمپ سرمایه به کار افتاده اند تا با "استدلالات" مختلف تاکید کنند که افزایش مزدی در کار نیست. کارگر باید منت ببرد که حداقل دستمزد فکسنی ٣٣٠ هزار تومان سال قبل را هم نگهدارد. این تقریبا پیام همه ارگانهای رسمی جمهوری اسلامی است که بسیار وقیحانه و بی ابهام و حتی بدون طاهر فریبنده و کارگر پناهی قبلی بیان میکنند. حول تعیین دستمزد سال ٩١ انواع کمیته مزد و عناصر مختلف شوراهای اسلامی به عنوان نماینده خود گمارده کارگران٬ محقق و ... دست به قلم برده اند و همگی بلااستثنا با هر غرولندی که میکنند٬ در تلاشند نازلترین دستمزد ممکن را به طبقه کارگر تحمیل کنند.

بامداد روز یکشنبه ٢١ اسفند٬ ١١ مارس٬ یک سرباز آمریکائی از پایگاه خود در قندهار خارج شد و در روستای "الکوزای"، خانه به خانه به شکار بی پناه ترین مردم بی دفاع پرداخت و در کمال بی رحمی و قصاوت ١٦ نفر و از جمله ٩ کودک را، قتل عام کرد.

متعاقبا و بلافاصله نیروهای طالبان تهدید کردند که در مقابل این کشتار، سر سربازان آمریکائی را از تن جدا خواهند کرد! پارلمان و رئیس جمهور افغانستان نیز در اعتراض خواهان محاکمه مسبب کشتار مردم در افغانستان شده اند. و بالاخره دولت آمریکا، سران ناتو، و وزیر دفاع آمریکا، از این ماجرا "اظهار تاسف" کرده اند! همگی اعدام دستجمعی مردم بیگناه و از جمله کودکان، را اقدامی "فردی" و "خارج از موازین کار" نیروهای ناتو، خواندند! مقامات آمریکائی اعلام کرده اند که:سربازی که این جنایت را خلق کرده است، "احتمالا دچار

:در حاشیه پیام نوروزی خامنه ای

به مناسبت سال نو، انواع شخصیت های رنگارنگ حکومتی و دنبالچه هایشان در نهادهای "مردمی" پیامهایی خطاب به مردم صادر کردند و برای همگان آرزوی"پیروزی"، کردند. پیامهایی که با الفاظ مختلف، همگی همچون ارکستری هماهنگ، یک پیام داشت. نوروزتان پیروز! شما جان بکنید٬ تا ما چاق شویم!


خامنه ای در پیامی به مردم ایران٬ سرمایه داران و کارگران را مورد خطاب قرار داد. ولی فقیه، به مهمترین مسائل جامعه ایران پرداخت و

اول ماه مه روز همبستگی طبقاتی و انترناسیونالیستی طبقه کارگر است. روز جشن کارگران٬ روز اعلام همسرنوشتی طبقه کارگر از تهران تا شانگهای٬ از واشنگتن تا پاریس٬ از بغداد و آنکارا تا قاهره و ریاض٬ و از لندن تا افریقای جنوبی است. روز اعلام همسرنوشتی جهانی ما و روز اعلام کیفرخواست طبقاتی ما علیه سرمایه داری در سراسر جهان است.

اول مه روز هیچ قشر و طبقه دیگری نیست٬ روز ملی کسی نیست٬ روز مذهب و کلیسا و مسجد و کنیسا و معبد طرفداران هیچ مذهبی نیست، روز اتحاد ملیتها٬ روز جنبشهای سبز و اصلاح طلبان و حامیان کمپین های طرفدرای از این یا آن جناح "کمتر خشن" بورژوازی نیست. روز طبقه کارگر در تمایز با همه طبقات و جنبشهای دیگر است. در این روز کارگران در سراسر جهان بر هویت متمایز

چند سال اخیر شاهد مباحثات فراوانی در میان طیف های متنوع از جریانات سیاسی ایرانی٬ حول "سرنگونی جمهوری اسلامی"٬ "گزار مسالمت آمیز به دمکراسی و اصلاحات"٬ "دخالت بشر دوستانه غرب" و ... بوده ایم. در چند ماه گذشته و همراه با تشدید اختلافات آمریکا با جمهوری اسلامی و تهدیدات نظامی اسرائیل٬ دامنه این مباحثات و امیدواری این جریانات به طرز باورنکردنی فزونی یافته است.

سال ٨٨ و شروع تحرکات جنبش سبز حول اعتراض به تقلب در انتخابات ریاست جمهوری٬ یکی از آن مقاطع بود که همین جریانات٬ در واقع کل نیروهای سیاسی از طیفهایی ناراضی در حاکمیت٬ تا جریانات راست و چپ در اپوزیسیون جمهوری اسلامی٬ زیر پرچم بورژوازی لیبرال ایران حضور به هم رساندند. همه آنها غیر از حزب حکمتیست و تعداد معدودی از گروهای چپ٬ در جنبش سبز بهم پیوستند و هر